Bartłomiej Nowak dokonuje analizy orędzia o stanie Unii na kilku płaszczyznach. Wracając do historii orędzia oraz sławnego przemówienia Jose Barroso, zauważa, że Ursula von der Leyen odwołuje się do tradycji swojego poprzednika. W dalszej kolejności wskazuje na słabe i mocne strony wystąpienia Przewodniczącej Komisji Europejskiej.
Wadą jest brak odwołania się do Europejskiej Uni Energetycznej czy Europejskiej polityki bezpieczeństwa i obronności. Na korzyść z pewnością można zaliczyć proukraiński wydźwięk orędzia, zaproszenie Ołeny Zełenskiej i szereg deklaracji. Tematem, który został również podniesiony przez Bartłomieja Nowaka jest istotność przemówienia dla instytucji, jaką jest Parlament Europejski, gdyż podnosi to jego prestiż.